DR. Apichat Jariyavilas

The doctor provided excellent care. I’ve received treatment in many countries, but this is by far the clearest explanation I’ve ever had. The doctor clearly compared evidence-based options, and after adjusting my medication, I feel significantly better. I’m truly very grateful. Thank you so much!

มาครั้งแรก คุณหมอแนะนำดีมากๆ สบายใจขึ้นมากๆ

สบายใจมากๆค่ะ

ถ้าสามารถทำการอบรมหรือตรวจสอบแพทย์ท่านนี้ได้ ขอความกรุณาช่วยดำเนินการด้วยค่ะ เพราะถ้าคนไข้ที่ไม่ได้มีความรู้เพียงพอหลงเชื่อการวินิจฉัยที่ผิด ชีวิตของพวกเขาอาจถูกพาไปสู่สิ่งที่ไม่สมควรได้รับหรือไม่เป็นความจริงตั้งแต่แรก และสิ่งที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือ ผลข้างเคียงจากยาที่เหมือน “โรคที่มองไม่เห็น” ซึ่งคนไข้และครอบครัวต้องทนทุกข์ทรมานจากมัน

สำหรับใครที่ไม่เข้าใจภาษาอังกฦษ์นะคะ

รักษาครั้งละ 1หมื่นบาทนะคะ 10000 thb ทั้งหมด 3 ครั้งซึ่งเป็นราคาที่ไม่คุ้มค่า

ฉันอยากทำให้ชัดเจนว่า การเขียนเรื่องนี้ ไม่ใช่การพยายามทำลายชื่อเสียงของแพทย์ ฉันให้ความเคารพอย่างเต็มที่ว่า แพทย์ทุกท่านได้ผ่านการฝึกอบรมมาหลายปี มีประสบการณ์อันมีค่า และมีสิทธิ์ในการตัดสินใจทางคลินิก จุดประสงค์ของฉันในการเล่าประสบการณ์นี้เพียงเพื่อขอให้เขาและแพทย์คนอื่น ๆ ในสถานะเดียวกัน พิจารณาวิธีการวินิจฉัยและสั่งยาที่รุนแรง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการวินิจฉัยนั้นอิงจากเครื่องมือที่มีความเป็น อัตวิสัย (subjective) และไม่เป็นวิทยาศาสตร์เพียงพอ เพราะผลกระทบต่อชีวิตผู้ป่วยนั้นรุนแรงเกินกว่าที่จะละเลยได้

หลังจากการพบแพทย์เพียงครั้งเดียว แพทย์ได้วินิจฉัยฉันว่าเป็น โรคจิตเภท (psychosis), โรคสองขั้ว (bipolar disorder), โรคบุคลิกภาพ (personality disorder) และ โรคซึมเศร้า (depression) ซึ่งเป็นโรคที่รุนแรง แต่การวินิจฉัยของเขาส่วนใหญ่ อิงจากแบบทดสอบทางจิตวิทยาที่มีความเป็นอัตวิสัยสูง เช่น:

1. Rorschach inkblot test (แบบทดสอบภาพหมึกลายจุด): ฉันถูกให้ดูภาพลายหมึกแบบนามธรรมและตอบว่าเห็นอะไร ไม่มีคำตอบ “ถูก” หรือ “ผิด” ตายตัว การตีความขึ้นอยู่กับมุมมองของแพทย์แทบทั้งหมด

2. House-Tree-Person test (แบบทดสอบวาดบ้าน-ต้นไม้-คน): ฉันถูกให้วาดบ้าน ต้นไม้ และคน แพทย์พยายามตีความบุคลิกและสภาพจิตใจจากรายละเอียดในภาพวาด เช่น ขนาดของต้นไม้หรือรูปร่างของบ้าน

3. แบบสอบถามมาตราส่วนการให้คะแนน: ฉันถูกให้ทำแบบสอบถามสั้น ๆ ประมาณ 20 ข้อ เพื่อให้คะแนนความรู้สึกหรือพฤติกรรมของตัวเอง แบบสอบถามประเภทนี้เป็นเพียงเครื่องมือคัดกรองเบื้องต้น ไม่สามารถใช้เป็นเครื่องมือวินิจฉัยโรคทางจิตอย่างเดียวได้

แม้ว่าแบบทดสอบเหล่านี้อาจให้ข้อมูลบางส่วนเกี่ยวกับสภาพอารมณ์ของผู้ป่วย แต่ ไม่สามารถเชื่อถือหรือเป็นวิทยาศาสตร์เพียงพอ ที่จะใช้เป็นฐานในการวินิจฉัยโรคทางจิตที่รุนแรงเพียงลำพัง แพทย์สองคนอาจตีความภาพวาดหรือคำตอบเดียวกันต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ทั้งนี้ แพทย์ได้ทำให้ครอบครัวของฉันเชื่อว่าฉันเป็นโรคจิตเภท โรคสองขั้ว โรคบุคลิกภาพ และโรคซึมเศร้ารุนแรง และสั่ง คลอนาเซแพม (clonazepam) โดยกล่าวอ้างว่าการใช้ยาระยะยาวจะทำให้ IQ ของฉันเพิ่มขึ้นอย่างถาวร แต่ความจริงคือ การใช้คลอนาเซแพมในระยะยาวสามารถทำให้เกิด ดื้อยา การพึ่งพาทางร่างกาย ความบกพร่องทางสมอง และอาการถอนยาอย่างรุนแรง เช่น การชักหรือจิตเภท การให้ยาแก่ผู้ที่ สมองปกติไม่มีอาการทางจิต ทำให้สมองต้องพึ่งสารเคมีบางอย่างโดยไม่จำเป็น ซึ่งเสี่ยงต่อสุขภาพและทำให้ผู้ป่วยสูญเสียความมั่นใจและความเชื่อมั่นในระบบการแพทย์

หลังจากนั้น เมื่อฉันไปขอคำปรึกษาจากแพทย์อีก 2–3 ท่าน พวกเขาสรุปว่าฉัน ไม่ได้เป็นโรคจิตเภท ซึ่งยืนยันได้ว่าการวินิจฉัยของแพทย์คนแรกนั้น เร่งรีบและขาดหลักฐานสนับสนุน ผลกระทบต่อฉันนั้นรุนแรงมาก ฉันต้องตั้งคำถามกับความคิดของตัวเอง ต่อสู้กับผลข้างเคียงของยาที่ไม่ควรได้รับ และจัดการกับความวิตกกังวลและอาการย้อนกลับจากการลดยา

สำหรับฉัน ประสบการณ์นี้ไม่ใช่แค่การวินิจฉัยผิดพลาดเท่านั้น แต่เป็น การละเมิดความรับผิดชอบทางการแพทย์ การใช้แบบทดสอบที่มีความเป็นอัตวิสัยสูงเพียงครั้งเดียวและการปรึกษาสั้น ๆ ไม่ควรมีอำนาจที่จะกำหนดสุขภาพจิตของใครในระดับรุนแรงขนาดนี้ โดยเฉพาะเมื่อผลลัพธ์รวมถึง การติดฉลากโรครุนแรงและการใช้ยาที่มีอำนาจสูง ซึ่งสามารถเปลี่ยนเส้นทางชีวิตของผู้ป่วยได้